Kardeşimin yemin törenine gittik, annem de ben de tutamadık gözyaşlarımızı, gerçekten çok duygulu anlardı... Uzun süre hiç görmeyip (tamamen) saç sakal olmadan, ip gibi dizilmiş, bir birinin aynısı olmuş askerlerin içinden kardeşimi seçmek hiç kolay değildi...Eşim kameraya çekip zoom yaparak hangisinin kardeşim olduğunu tespit etti ama, annem de ben de o değil dedik boşa gitmiş onca çektiklerin, sen başkasını çekmişsin dedim. Önümüzden selam geçişi yaptılar hala o değil diyorduk... Taki karşımıza geçip sohbet edesiye kadar... Bir insan bukadar mı değişik gelir... Oğlum senin sakallardan görmeye görmeye yüzünü unutmuşuz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder